ادبیات سیاسی یا دانشگاهی ؟!!!

 

 احمدی نژاد د در انبوه جمعیت و بالای اتومبیلی که در حرکت است درحالی که به ابراز احساسات کسانی که خود را به ماشین حامل وی رسانده اند با لمس سرودست پاسخ می دهد ، تا اینجای مطلب، عمل رئیس جمهور، برای دستیابی به محبوبیت تازه، نو و بدیع است. اما می ماند طرحهای استانی یا طرحهائی که به وسیله رئیس جمهورافتتاح می شود. این را باید از مردم هرمنطقه پرسید که این طرحها در چه زمانی شروع و کی به سرانجام رسیده است و سهم رئیس جمهور فعلی درافتتاح این طرحها چه میزان است؟ از طرفی می ماند طرحهائی که درمنطقه و در نشست های استانی که هیأت دولت در حضورمسئولین استان تصویب می کند و بودجۀ این طرحها و محل آن که یا باید از محل طرحهای استانی باشد یا طرحهای ملی، من  به این بخش هم کاری ندارم. اما سخنرانی های رئیس جمهور در سفرهای استانی است که مورد نظر اینجانب در این نوشته می باشد. ادبیات به کاررفته دراین سخنرانی ها بعضاً در سطح داخلی و گاهی در سطح جهانی مدتها مورد بحث و بررسی قرارگرفته و موجب حرکاتی نیز شده است. برای نمونه در سخنرانی معروف – نظرآباد- از بخشهای هشتگرد، رئیس جمهور به گفته خودشان از پرونده مهم اقتصادی پرده برداشتند که فردی با کمک مسئولین وقت بانک پارسیان طی معامله ای در بورس، از مقررات بانکی عدول نمودند و به سرعت مسئولین وقت بانک پارسیان از کاربرکنارو معامله ای که دربورس انجام شده بود فسخ گردید. سرانجام آن پرونده را به حکایت سوابق روزنامه ها همه متوجه شدند. حال اینکه گزارش ناقصی باعث شد رئیس جمهور به مطلبی بپردازند که واکنش اقتصادی فراوانی داشت اما می شد بدون استفاده ازاین تریبون و با تشکیل یک گروه کارشناسی مسئله را به گونه ای دیگر حل کرد که باعث تنش اقتصادی در سیستم بانکی نشود. نمونه دیگر در زنجان اتفاق افتاد که رئیس جمهور از ادبیاتی استفاده کردند که کسی از رئیس جمهور یک مملکت این لحن را متوقع نیست  از – کارد دسته سفید کار زنجان – جمله ای که درگذشته از زبان – سید – هنرپیشه فیلم گوزن ها، ساختۀ مسعود کیمیائی شنیده بودیم. قطعه قطعه شدن با کارد زنجان، حال این فرد قطعه قطعه شده هرکس یا گروهی که باشد ازادبیات سیاسی آن هم از زبان رئیس جمهور دور است؛ هرچند نمی دانم خطاب رئیس جمهور به فردی که شکم سیراست و از گرسنگان خبرنداردکیست؟ اما نحوه بیان آن ادبیات در یک جو عمومی که مردم آمده اند تا از زبان رئیس جمهور خدماتی که باید برای شهرشان انجام شود را بشنوند قابل هضم نیست. اگر خطاب رئیس جمهور به رقبای سیاسی است آن ادبیات می تواند درمقابل خود ادبیات خاصی را به وجود آورد و متداول شدن این ادبیات هم فرهنگ سیاسی جامعه را غیربهداشتی می کند.  

 

 اگر خطاب رئیس جمهور به رقبای سیاسی است آن ادبیات می تواند درمقابل خود ادبیات خاصی را به وجود آورد و متداول شدن این ادبیات هم فرهنگ سیاسی جامعه را غیربهداشتی می کند.
در مواردی رئیس جمهور در اوج سخنرانی استانی خود در یکی از شهرها مثلاً از دلار به عنوان – ورق پاره – یاد می کنند – حال اینکه کمتر کسی است که نداند امروزه دلار آنچنان با اقتصاد جهانی اجین شده است که نمی توان به این پول، کاغذ پاره، گفت، در عالم صادرات و واردات و درسیستم بانکی این دلاراست که مبنا قرار می گیرد ، نفت دوسه ماه قبل، ساعت به ساعت افزایش قیمت داشت، هراقتصاد ناخوانده ای می دانست که این قیمت واقعی نیست، اما بودند درآن زمان افرادی که از نفت 300 دلاری یاد کردند و به جرئت گفتند خواب نفت 100 دلاری را دیگر در رویا هم نمی توانید ببینید، دیدیم که ظرف کمتر از سه ماه نفت به زیر 50 دلار هم رسید و آن چهچهه مستانۀ تابستانه، به سکوت ساکت زمستانه تبدیل شد. تا جائی که رئیس جمهور از اداره کشور با نفت 5 دلاری و 8 دلاری صحبت کردند.

 اوباما رئیس جمهور منتخب آمریکا در نخستین اظهارنظرخود برای رونق اقتصادی آمریکا که با رکود خود دنیا را به لرزه انداخته است اعلام نموده، با اصلاح جاده ها و اتوبانها و پلها بیش از دو میلیون و پانصد هزار فرصت شغلی ایجاد خواهد کرد، او نگفت که پول را به دست مردم می دهم تا بروند و آنرا خرج کنند. می گوید این پول را صرف نوسازی جاده ها و پلها می کنم تا هم پلها و جاده ها اصلاح ساختاری شوند و هم افراد بیکار در این پروژه ها مشغول شوند و بیکاری را کنترل و مهارکنم. داستان دادن یک وعده ماهی به فرد گرسنه یا یاد دادن ماهیگیری به آن فرد است که اگر یک ماهی به او دادی فقط یک وعده او را سیرکردی اما اگر ماهیگیری را آموخت برای همیشه سیراست. سخن آخر: ادبیات به کارگرفته شده از طرف رئیس جمهور در سفراستانی ایشان به استان خوزستان است، خوزستان استان نفت خیز ایران است و نفت ظرف سه چهار ماه گذشته به اندازه کافی خبرسازبوده است. نفت خود را به بالای 150 دلار رساند و سخن از نفت 300 دلاری به میان آمد. اما دستهائی که مانند شعبده بازان حرکات خاصی انجام می دهند که از چشم ما دوراست، همین نفت را به زیر 50 دلار رساندند تا رئیس جمهور از نفت 5 یا 8 دلاری صحبت کنند امروز اقتصاد ایران فارغ از اقتصاد دنیا سرحال رو به جلو حرکت می کند ...( سخنان رئیس جمهور – رسانه ها ) مثل ساده ای می زنم، خشکسالی ایران را که سال گذشته جشن خودکفائی گندم را با سروصدا راه انداخت به واردکننده گندم تبدیل کرد. اقتصاد دنیا بر روی قیمت گندم اثر می گذارد و باید – دلار- حتی اگر ورق پاره باشد را به فروشندگان گندم تحویل داد چگونه می شود نفت 50 دلاری با نفت 150 دلاری در خرید گندم بی تأثیر باشد؟ حال اینکه رئیس جمهور در 23 فروردین ماه در مشهد سخن دیگری گفتند... دشمنان در محاسبات خود به درستی ارزیابی کرده بودند که با اعمال فشارکشور دچار تورم 60 یا 70 درصدی و متلاشی می شود اما دولتمردان برای اینکه چنین اتفاقی صورت نگیرد تلاش و مجاهدت شبانه روزی کردند ( رسانه ها - 24 فروردین - دیدار علمای خراسان رضوی با رئیس جمهور ) درست است که ایران درمسئله شورای امنیت و قطعنامه ها مظلوم واقع شده است اما اینکه با این ادبیات بگوئیم – آنقدر قطعنامه بدهید که قطعنامه دانتان پاره شود - آیا جزء ادبیات سیاسی است یا ناشی از احساس خاصی که براین نوع سخنرانی ها حاکم می شود و سخنران عنان کلمات را به درستی نمی تواند دراختیار داشته باشد کاش مشاورین ایشان خصوصاً مشاورین مطبوعاتی که می دانند وقتی جمله ای بر روی خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت کنترل آن محال است و بازتاب آن اثری که خواه ناخواه حاصل خواهد شد را در پی دارد، ادبیات به کارگرفته شده در زنجان، حال هرکس طرف خطاب آن ادبیات باشد و ادبیات به کارگرفته شده در خوزستان که طرف خطاب آن – شورای امنیت سازمان ملل – است را دوباره مرورکنند، امید است ادبیات واقعی و درحالت عادی رئیس جمهورنباشد. اگرچنین باشد باید ایشان به عنوان استاد دانشگاه که اولین اصل استادی، سخنوری و به کارگرفتن کلمات استادانه است تجدیدنظرکنند ادبیات سیاسی به سرعت در جهان پخش میشود یک اشتباه در بکارگرفتن جمله میتواند  روابط دو کشور را تیره کند کمی با ادبیات سیاسی از منظرسیاسی برخورد کنیم .