ایران خوب

هر که ایرانیست خود را بزرگ میدان می داند  و این حس در ملت دیگری این طور که در ایرانی هست, نیست حتی ایرانی وقتی زرنگی میکند سعی میکند «زرنگی» بزرگی بکند دقیقا از همین جاست که مسئله ما شروع میشود. 

ایرانی گرانی را , دلالی را , ترافیک را , کنکور را , پارتی بازی , فساد و زورگویی اداری را که می بیند , احساس میکند اینها در حد او نیست , اینها تحقیرش میکند , این است که هر جا امروز میروی , می بینی هیچ چیز سر جای خودش نیست , نظم همه چیز به هم ریخته یکی میخواهد با دستور اقتصاد را حل کند دیگری میخواهد با خواهش و تمنا مجرمین را ارام کند ,  نظم و سر جای خود بودن امور در هم ریخته , دلیل اصلیت هم اینست که ما خودمان در هم ریخته ایم . 

اولین وجه تقصیر گرایی است , ما هیچ وقت نمی پذیریم تقصیر ماست . اصلا ما همیشه بی گناهیم جناح ب میگوید تقصیر الف است و الف میگوید تقصیر ب است , این نهاد میگوید تقصیر آن دستگاه است , آن دستگاه میگوید تقصیر آن نهاد است , مردم میگویند تقصیر بالایی هاست , بالاییها میگویند تقصیر مردم است به هر حال در کل مملکت کسی مقصر نیست و همه بی گناهند. 

دومین وجه تعارف گرایی است . از صبح تا شب از اقتصاد و سیاست و فرهنگ تا زندگی روزمره را تعارف میکنیم. حتی وقتی سخن از شفافیت میگوییم تعارف در بین ما سکه ی رایج شده است همه ی کسانی که باید بی تعارف کار کنند تعارف میکنند , مردم که باید بی تعارف نقد کنند , تعارف میکنند. 

چه کسی است که نداند کار سیاسی قدرت میخواهد ولی حتی احزاب ما هم تعارف می کنند , تعارفات در همه ی عرصه ها ریشه دوانده همه میگویند: «شما بفرمایید» همه ی ما تعارف گرا شده ایم به خصوص آنها که بی تعارف باید کار کنند و این ما را به این وضع رسانده . 

سومین وجه «تبانی گرایی» است تبانی در بین ما تبدیل به گفتمان رایج شده , همه جا از آبدارخانه ی اداره تا بالاترین سطح سیاسی سعی در حل کردن مسائل با تبانی داریم . تعامل جای خود را به تبانی داده , در دکور قضیه تعارف میکنیم پشت سر علیه یکدیگر تبانی میکنیم . 

باید تقصیر با «تعهد» , تعارف با «صداقت» و تبانی با «تعامل» جای خود را عوض کند تا دوباره ما بزرگ شویم نه بزرگ زاده اما این بحران افتخار چگونه در ما کاهش می یابد ؟ واقعیت این است که ایران خوب زندگی خوب میخواهد و زندگی خوب از سیاست تدبیر برمیخیزد نه سیاست تقصیر و تعارف و تبانی . قطعا امروز زندگی خوب برای ایرانی آن چیزی است که باعث افتخار اوست.